In het project Morgen is het 2030 blikken vijf Gelderse kunstenaars terug op de periode 2020–2030, vanuit een fictieve toekomst: het jaar 2030. Cultuur Oost biedt hen de mogelijkheid om een artistiek onderzoek uit te voeren in een publieke context, om op die manier de dialoog over een ‘post-coronasamenleving’ te openen en deze te voorzien van nieuwe inzichten en uitkomsten door het inzetten verbeeldingskracht.
In een proces van vijf maanden werken de makers onder begeleiding van een programmamaker zowel individueel als gezamenlijk aan de realisatie van een werk dat een mogelijk toekomstbeeld voor 2030 verbeeld. Dit proces speelt zich af in een publieke context, want de toekomst is van en voor ons allemaal. De makers hielden een ‘design journal’ bij waarin inzichten zijn verzameld en regelmatig deelden zij (een deel) daarvan online in de vorm van een blog, artikel of vlog.
Tijdens een openbare ‘digitale sessie’ halverwege het proces was er de mogelijkheid tot een dialoog met het publiek. Zo gaven zij inzicht in hun werk- en denkproces. Het uiteindelijke toekomstbeeld is op 24 november in de Eusebiuskerk in Arnhem coronaproof gepresenteerd voor beperkt publiek en vastgelegd.
Lev Avitan (spoken word artiest)
“Spoken Word zet ik in om mensen te laten voelen. Ik praat niet tegen, maar spreek voor ze. Ik ben niet bang om buiten kaders te denken en te voelen. Oké zo hebben we het misschien 500 jaar gedaan, maar dat betekent niet dat we het nog 500 jaar zo moeten doen. Durf grotere structuren te bevragen.”
Ruben Chi (danser en choreograaf)
“Mijn lichaam is mijn instrument. Dat kun je alleen voelen of ervaren wanneer je mij werk live ziet. Het is niet alleen beweging. Het is energie. Juist dat komt ook terug in mijn werk. Het gaat om energie, vrijheid en zijn wie je bent. Je volledig uiten. Mijn thema is connection.”
Heidi Linck (beeldend kunstenaar)
“Als beeldend kunstenaar werk ik op locatie en in de openbare ruimte. Zowel vanuit de ruimte als met de mensen die daar eigenaar van zijn. Zij zijn de bron voor mijn werk. Ik reageer op die ruimte en werk samen met de gemeenschap die op die plek verblijft, werkt of woont. Ik gebruik collage als een manier van denken daarover. Die vorm zorgt ervoor dat je alles op losse schroeven kan zetten, het daarna met elkaar weer helemaal opnieuw kan rangschikken en nieuwe verbanden kunt zoeken.”
Dani Apeldoorn (rapper)
“Ik ben een rapper en ik probeer een stem te zijn voor jongeren. Hoe ik werk? Dingen meemaken, lekker schrijven… de old school manier. Ik zoek naar taboeonderwerpen onder jongeren. Waar gaan we heen? Waar ben je bang voor? Ik geef ze een stem richting de buitenwereld, maar ik bied ze ook iets om naar te luisteren als ze ergens mee zitten. Ik wil jongeren wat meegeven: ‘Het maakt niet uit waar je vandaan komt, het gaat erom waar je naar toe gaat.”‘
Irene Kriek (theatermaker)
“Mijn mening als theatermaker: theater is niet iets om digitaal te doen. Er moet iets fysieks gedaan worden, voor een publiek. Theater is best een eliteding, vooral in de schouwburg. Dan is het zo afgesloten en daardoor niet zo spannend. Verrassing en interactie vind ik belangrijk. Wat voor nieuw publiek kun je dan bereiken? Theater moet dichterbij komen. Zeker in 2030.”
Yosser Dekker (Programmamaker)
“Met mensen, voor mensen en door mensen. Als programmamaker geloof ik er sterk in dat we door middel van kunst we nieuwe vormen kunnen ontwikkelen van hoe we met elkaar willen samenleven. Elkaar inspireren, elkaar bevragen en het verhaal verder brengen. Gewoon doen.”
