Als zelfstandig ondernemer word je geacht je eigen broek op de houden, in je eigen onderhoud te voorzien en zelf je sociale voorzieningen te organiseren en te bekostigen. Om dat te kunnen bereiken moet je ondernemen. In de cultuursector heet dat ‘culturéél ondernemen’, want blijkbaar is ondernemen ‘een vak apart’ in de kunsten.
Een vak apart is het zeker, want de problemen in de culturele sector zijn niet te ontkennen: schijnzelfstandigheid, korte contracten en lage tarieven maken de sociaaleconomische positie van zelfstandigen in deze sector erg kwetsbaar. Kunstenaars en cultuurprofessionals worstelen met hun bestaansrecht en met het genereren van voldoende inkomsten. Het is best een uitdaging om als zzp’er een fatsoenlijk honorarium uit te onderhandelen bij een instelling die zelf ook maar net het hoofd boven water weet te houden.
Sofie Cornelissen, cultuur coach, herkent dit. Ze ervaart echter nog een heel ander probleem: “Het is altijd vechten om goed betaald te krijgen voor de juiste uren, maar in de opleiding leer je ook maar weinig ondernemerschap.” Dus niet alleen gebrek aan geld en bestaansrecht zijn de oorzaken van de op grote schaal onderbetaalde kunstenaars en creatievelingen, ook het gebrek aan kennis en kunde bij de culturele ondernemers speelt een rol.